WANDELING ENTRE TERRE ET MER- OPAALKUST. Test Osprey (Ariel Pro 65) en Forclaz 3l waterbladder

Wandelen tussen Cap Blanc Nez en Cap Gris Nez.

De opaalkust kreeg haar naam door de schilder Édouard Lévêque… en komt haar belofte van kleurenschittering helemaal na.

Op minder dan 2 uren rijden van Gent, ligt deze parel van rust.

29 juni, de bloemen floreren in  velden van rijpend graan. Zaterdag is zonnig en de kleuren zijn intens en toch zacht. De geuren van het land en de zee vermengen zich. Dover helder dichtbij.

Ik heb een luswandeling van een 20-tal km uitgestippeld. De auto blijft op de parking thv Cap BlanNez. Zie: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/1681616934

We wandelen langs rustige paden het binnenland in. De zee, Callais, 360° panorma’s.

Er zijn wegwijzers van de GR120/E9 (Littoral)en de GR145 (Via Francigena- helemaal tot in Rome) en van plaatselijke luswandelingen, waarvan je thv de Cap een overzichtskaart vindt. De pijltjes blijken soms niet de juiste richting aan te duiden, dus uitkijken!

’s Middags picknicken met uitzicht op de overgang tussen Noorzee en Atlantische oceaan. In Wissant zitten de terrasjes vol, de grote vakantie is begonnen. Na een artisanaal ijsje wandelen we blootvoets langs het strand terug richting Cap Blanc Nez. Het zeewater is zowaar warm en doet deugd aan onze spiertjes.

Het laatste stukje gaat flink bergop: er zijn trappen opgevuld met ronde keien aangelegd om de Cap te beklimmen, niet echt comfortabel.

s’ Avonds blijken alle restaurants volzet, maar we vinden een heerlijk Pizzeria au feu de bois. Max heeft een gezellige veranda en er zijn ook tafeltjes in de tuin. Tof ingericht en de pizza’s zijn met liefde en uitmuntende ingrediënten gegarneerd. Ook de taart-als-dessert is homemade en LEKKERRRR.

We overnachten in Ferme DU Dizacre, één van de vele B&B’s in de buurt.

Na een fijn ontbijt, vertrekken we naar Wissant. De auto parkeren we in de buurt van de camping. Vandaag een korter tochtje: 16,8km zie: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/1694961047

Zondag toont ons méér dan 50 tinten grijs, maar het lichtspel blijft betoverend.

Het eerste deel van de wandeling lijken wel de Ardennen. Fijn zo’n diversiteit.

Waar  Blanc Nez, je raadt het ,witte krijtrotsen zijn, is de Griz Nez,grijze zandsteen…een heel ander aspect, wat ruwer, een militair museum. Overal in de streek zijn bunkers en kogelinslagen te zien.

Magnifiek om de baai tussen de twee Caps te zien. Dover blijft vandaag gesluierd

Tijd om mijn nieuwe rugzak  Osprey (Ariel Pro 65) en Forclaz 3l waterbladder uit te testen.

Na 11 jaar intensief gebruik begint mijn trouwe vriend  Deuter (Act Lite 40+10) toch wat slijtage te vertonen. Bovendien wil ik graag off grid hiken en daarvoor is extra volume welgekomen.

Als je een rugzak kiest is draagcomfort belangrijk. Net zoals je een schoen past en voelt of die lekker zit, is hetzelfde van toepassing bij de keuze van een rugzak.

Destijds kocht ik een Deuter omdat die bij het eerste “contact”  als gegoten aanvoelde, ondanks het feit dat hij best wel wat zwaarder was dan de Osprey die ik toen ook aanpaste. Zelfs met ideale pasvorm heeft het lichaam tijd nodig om te wennen aan het dragen van een rugzak. Het is niet ongewoon dat heupen en schouders beurs aanvoelen en flink rood/blauw kunnen verkleuren als je voor het eerst dag na dag gedurende uren stapt.

Naderhand voelde de rugzak als mijn beste vriend, vond ik het zalig om hem te voelen (geborgen). Mijn rug werd veel wakkerder en het dragen van een gewicht zorgde tegelijkertijd voor extra “aarding” en “oprichting” in mijn wervelzuil.

Belangrijk dus dat je een juiste maat koopt en die zó goed mogelijk aanpast aan je lichaamsbouw (geef jezelf daar wat tijd voor, experimenteer onderweg). Idealitair draag je 80% van het gewicht van je rugzak op de heupen, 20% op de schouders.

Bij het inladen van je spullen hou je rekening met wat praktisch “dichter bij de hand” is, maar let je tevens op het symmetrisch positioneren van gewicht, waarbij de zwaarste stukken onderaan dicht tegen de rugzijde geplaatst worden. Als je met drinkflessen werkt, vind ik het aangewezen om er één aan elke kant op te bergen en afwisselend te drinken.

Bvb. 500g méér belasting aan één kant bij 10.000 stappen zorgt voor 5000kg meer belasting aan die kant…

De Osprey is een technisch hoogstaande rugzak, snel, licht en gestroomlijnd, een volwassen exemplaar. 

Er is slechts één hoofdcompartiment, een groot deksel, en 2 grote pockets op de heupriem. Verder volop straps.

Voor deze eerste tocht had ik een minimale belasting (6-tal kg).

Ariel voelt veel stabieler aan dan de Deuter. Dat uit zich ook in een stijver/harder gevoel van de heup, schouderbanden en rugpand. Dus, ook hier terug tijd geven aan het lichaam om te wennen.

Het ontbreken van zijvakken noopte een andere oplossing voor de watervoorraad.

Voorheen nam ik steeds 2 drinkbussen mee: ik vind het fijn om een flinke slok te kunnen nemen en had bedenkingen qua hygiëne tav Camelbak.

Bij Decathlon kocht ik toch een Forclaz Waterbladder van 3l.

Ik vond de ervaring positief ;-) makkelijk bij te vullen, zuigsysteem geeft voldoende debiet en het water bleef lekker fris. Benieuwd of het properhouden meevalt, want heb nog geen schoonmaakkit gekocht…

Dat testen we over een paar weken in het Zwarte Woud uit!

Geniet, het is ZOMER!